Wat men over een schrijver wil weten, weet men meestal niet precies. Het moet iets persoonlijks zijn. Iets droevigs liefst, zoals een dode moeder. Of iets waaruit geëxalteerdheid spreekt, bijvoorbeeld dat de schrijver in haar jonge jaren graag operazanger wilde worden. Maar tegelijkertijd moet de schrijver op ons lijken en kinderen en een man hebben. Ook is het altijd een geruststellend idee dat de schrijver in een comfortabel huis woont in een rustige omgeving, waar zij ongestoord haar werk doet. Een schrijver die meer in het café dan achter haar werktafel zit, wordt gewantrouwd. Het mag dan zo zijn dat tachtig procent van de schrijvers alcoholist is, we hebben toch liever niet dat de schrijver daarmee te koop loopt. En dat doet de schrijver dan ook niet. De schrijver schrijft en loopt haar rondjes door de stad. En daarbij wipt zij nooit even de Hema in om voor dertig euro dingetjes-die-ze-niet-echt-nodig-heeft te kopen.
